ارزش انسان، به خواسته هايش و تلاشي كه براي به دست آوردن آن مي كند، است.

پاداش و كيفر او نيزدر گرو انجام اعمال اختياري اوست.

شايد به همين دليل باشدكه اسلام سفارشات بسياري در باره تفكر وانديشيدن  نموده و انسان را از بعضي كارها منع كرده است؛

تا با فكري باز و روشن راه درست را انتخاب كندو با اعمال اختياري خود، راه سعادت وكمال واقعي را در پيش بگيرد؛

وبراي يادآوري و تذكر به انسان هاو هدايت آنها به سوي كمال بي نهايت، غير از عقل (كه راهنما و هدايتگر ذاتي و درونيست)، هدايتگران بيروني كه همان انبياء الهي هستند همواره دراين راه انسان را ياري داده اند؛

و همواره انسان را به تفكر فراخوانده وآن را عبادتي بزرگ شمرده اند.

تسبيح گرداندن و ذكر گفتن نيز، در واقع براي آن هستند، كه به فكر ما، كه طبيعت آن انديشيدن است، بالاترين و مقدس ترين افكار دنيا را ببخشد.

صفحات: 1· 2